Tandarts Ruurd Rodenburg maakt in de oorlogsjaren verschillende opnames in Leeuwarden, met name rond zijn woning aan de Spanjaardslaan. De film begint met de mobilisatie en aankondiging van de bezetting. Vervolgens het verloop van de oorlog met als dieptepunt de deportatie van zijn Joodse buren. Ook filmt Rodenburg de bevrijding vanaf het prille begin.

Op 12 november 1942 filmde hij vanachter de vitrage van zijn slaapkamerraam aan de Spanjaardslaan hoe zijn Joodse overburen, de familie De Jongh, die op de Spanjaardslaan 133 woonden, door Leeuwarder politieman Jurjen Dreeuws van huis werden gehaald. Israël de Jongh stapte die dag samen met zijn drie dochters Rachel, Bernardina Henderina en Nicolina op de trein naar Westerbork. Vandaar werden zij naar Auschwitz gedeporteerd, waar ze alle vier op 19 november 1942 zijn vermoord. Op 17 maart 1943 werd hun huis leeggehaald door verhuisbedrijf J. Postma. Ook dit filmde Rodenburg, deels vanaf het balkonnetje van het huis van de familie De Jongh. Voordat de huisraad werd meegenomen werd eerst een inventarislijst gemaakt van alle voorwerpen. De huisraad van tienduizenden joodse gezinnen is op deze manier naar Duitsland vervoerd en daar onder andere uitgedeeld aan huishoudens die door bombardementen getroffen waren.